ΜΥΘΟΣ 1ος
Τα ξύλινα κουφώματα δεν διαθέτουν την τεχνολογία που θα τους δώσει τις ιδιότητες, ώστε να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις και προδιαγραφές.
Πρόκειται για το μύθο, που αποδεικνύει ότι τα επιχειρήματα των ανταγωνιστών βασίζονται σε συγκρίσεις κουφωμάτων διαφορετικών εποχών. Δεν χρειάζεται βεβαίως να αποδείξουμε ότι ο μύθος αυτός δεν ευσταθεί, αφού η ανάλογη τεχνολογία όχι μόνον υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά πλέον είναι προσιτή ακόμη και στους μικροκατασκευαστές. Αξίζει όμως να σημειωθεί, ότι η τεχνολογία των σύγχρονων κουφωμάτων, είχε εφαρμοστεί αρχικά στα ξύλινα κουφώματα και ακολούθησαν τα κουφώματα από αλλά υλικά, στα οποία εφαρμόστηκε η εμπειρία που είδη είχε αποκτηθεί από το ξύλο.
Στην πραγματικότητα οι εξελίξεις στην τεχνολογία των κουφωμάτων προχωρούν παράλληλα, χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των κουφωμάτων διαφορετικών υλικών στον τομέα αυτό.
ΜΥΘΟΣ 2ος
Τις θερμοηχομονωτικές ιδιότητες του ξύλου μπορούν να μιμηθούν με επιτυχία τα προφίλ αλουμινίου η πλαστικού.
Το ξύλο από την φύση του, κατατάσσεται στα πλέον θερμοηχομονωτικά δομικά υλικά, με συντελεστές ηχομόνωσης και θερμομόνωσης, σε κάθε περίπτωση ανώτερους από το πλαστικό και το αλουμίνιο. Ακόμη και τα προφίλ με θερμοδιακόπτη δεν μπορούν να πλησιάσουν τις ιδιότητες του ξύλου. Η θερμοδιακοπη πραγματοποιείται με την προσθήκη μιας λεπτής λωρίδας περίπου 2cm,θερμομονωτικού υλικού στο προφίλ των κουφωμάτων.
Όσο καλές κι αν είναι οι τιμές των συντελεστών θερμοηχομονωσης, του υλικού αυτού, το λεπτό πάχος του δεν του επιτρέπει να αποδώσει στο σύνολο τα επίπεδα θερμοηχομονωσης, που το ξύλο προσφέρει σε μεγάλο βαθμό και σε ολόκληρη την δομή του. Επίσημες έρευνες αναφέρουν ότι τα ξύλινα κουφώματα προσφέρουν εξοικονόμηση ενέργειας μεγαλύτερη κατά 8-10% σε σχέση με τα αντίστοιχα από αλουμίνιο.
ΜΥΘΟΣ 3ος
Τα ξύλινα κουφώματα σκεβρώνουν με τον καιρό, και η λειτουργία τους γίνεται προβληματική.
Στον μύθο αυτό θα μπορούσαμε να αντιπαραθέσουμε τα εκατοντάδες κτίρια των 50 έως 200 ετών, που φέρουν ξύλινα κουφώματα τα οποία λειτουργούν άψογα έως και τις μέρες μας. Ωστόσο ο μύθος αυτός διαθέτει μια δόση αλήθειας, που αφορά όμως τους κατασκευαστές ξύλινων κουφωμάτων πριν από 30 χρόνια. Την σημερινή εποχή είναι αδιανόητη η χρησιμοποίηση μη ξηραμένης ξυλείας, που θα μπορούσε να δημιουργήσει ανάλογα προβλήματα.
Εκτός αυτού με την επιβεβλημένη χρήση της τρικόλλητης ξυλείας στον κλάδο μας, εκμηδενίζονται οι εσωτερικές τάσεις του ξύλου, όπως και κάθε κίνδυνος σκεβρώματος. Τα ξύλινα κουφώματα δεν κινδυνεύουν να χάσουν την φόρμα τους ούτε από χτυπήματα που μπορεί να συμβούν κατά την μεταφορά η την τοποθέτηση, λόγο της φυσικής ελαστικότητας του ξύλου, σε αντίθεση με τα κουφώματα αλουμινίου η τα πλαστικά τα οποία έχουν μεταλλικό σκελετό.
ΜΥΘΟΣ 4ος
Τα πλαστικά κουφώματα και τα κουφώματα αλουμινίου, διαθέτουν πιστοποιητικά και σημάνσεις που εγγυώνται την απόδοση τους και την καλή λειτουργία τους.
Εκτός ελάχιστων περιπτώσεων τα πιστοποιητικά που παρουσιάζουν οι κατασκευαστές κουφωμάτων πλαστικού και αλουμινίου, εκδίδονται από τις εταιρείες διελασης, και αφορούν μόνο τα προφίλ που αυτές παράγουν. Δηλαδή είναι πιστοποιημένες μόνο οι Α’ ύλες αυτών των κουφωμάτων. Ο τρόπος που λειτουργεί ο κάθε κατασκευαστής, όπως και το τελικό προϊόν δεν είναι δυνατόν να προδιαγράφουν από τα παραπάνω πιστοποιητικά. Οι κατασκευαστές ξύλινων κουφωμάτων, εργάζονται οι ίδιοι σε όλες τις διαδικασίες της παραγωγής και κάθε πιστοποίηση που παρουσιάζουν αφορά τόσο το τελικό προϊόν, όσο και όλες τις φάσεις της παραγωγής του.
ΜΥΘΟΣ 5ος
Τα ξύλινα κουφώματα δεν αντέχουν στις καιρικές συνθήκες.
Πρόκειται για το πιο δυνατό επιχείρημα των ανταγωνιστών μας. Για να ενισχύσουν το εφέ, παρουσιάζουν παλιά και εγκαταλειμμένα κτίρια σε άθλια κατάσταση, ώστε να προϊδεάσουν τους καταναλωτές πως θα γίνουν και τα δικά τους μετά από μερικά χρόνια
Εκτός από το παραπάνω αστείο σκηνικό η παραπληροφόρηση στον τομέα της αντοχής των κουφωμάτων συνεχίζεται παρουσιάζοντας το αλουμίνιο η το πλαστικό ως άφθαρτα υλικά.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν υπάρχουν άφθαρτα υλικά. Τόσο το αλουμίνιο μπορεί να οξειδωθεί και να ψειριάσει, ακόμη και κάτω από την ηλεκτροστατική βαφή, όσο και το πλαστικό να χάσει σταδιακά την ελαστικότητα του και να γίνει με την πάροδο των ετών εύθραυστο.Βεβαίως δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς την μεγάλη αντοχή των υλικών αυτών στο χρόνο, όμως η πορεία τους προς την τελική καταστροφή τους είναι μη αναστρέψιμη, αφού δεν επιδέχονται κανενός είδους συντήρηση.
Τα κουφώματα αλουμινίου διατίθενται στην Ελλάδα εδώ και 25 χρόνια, όμως όσα θα συναντήσουμε σε οικοδομές είναι το πολύ 15 ετών. Ακόμη κι αν καταφέρουμε να βρούμε παλαιοτέρα κουφώματα αλουμινίου, αυτά θα είναι κατεστραμμένα από την συνεχή χρήση, διότι είναι αδύνατη η επιδιόρθωση τους.
Να θυμηθούμε στο σημείο αυτό ότι υπάρχουν εκατοντάδες κτίρια των 50 εως 200 ετών, που φέρουν ξύλινα κουφώματα τα οποία λειτουργούν άψογα έως και τις μέρες μας.
